Zor Hayatlar

Daha on üç yaşında idi. Sokak yasağı yeni başlamıştı. Annesinin ısrarı ile genç kızmış gibi davranmaya çalışıyordu. Ama henüz bebeklere ilgi duymaya devam ediyor, onlarla oynamak için can atıyordu. Bir gün babası ile annesinin tartıştıklarını duydu. Kendisinden bahsettiklerini anlayınca iyice dikkat kesildi. Babası kendisi ile ilgili bir karar vermiş, annesi karşı çıkıyordu. Babası kesin kararlı, annesi ümitsiz çırpınıyor. Biraz sonra babası tepesine dikildi. Çok sinirliydi. Sert ama kararlı bir sesle, "Beni iyi dinle Zeliha, dedi. Seni bir adama verdim. Yakında gelin gideceksin. Annenin sızlanmalarına aldırma. İtiraz istemiyorum. Tamam mı?" Sonra hızla çekip gitti. Zeliha, onun ne demek istediğini daha sonra annesinden öğrendi. Bu sabah birileri babasının dükkanına gelip kendisini yaşlı bir adama, üstelik kuma üstüne istemişler. Gelenler babasının çok hatırlı dostlarıymış. Sakalını öpmüş, rica etmişler. Babası da, aslında istemediği halde, sırf bu dostlar hatırına kabul etmiş. Bir aya kalmaz gelin olup gidecekmiş.