Yol

"Yıllar yılı Türk yazarları kendilerini eserlerinden sakladılar. Belki bizde roman "öğretilmiş" bir tür olduğu için bu böyleydi. Ama sonuç, karton karakterler, yaşamayan duygular, olmayan bir toplumun olmayan hikayeleri... AFET ILGAZ'ın bu eserini herşeyden çok; içtenliği, dürüstlüğü, yeliliği için önemsiyorum. Kalp kırmak kolay değildir. Yürek ister, cesaret ister, o'nda bu var. Bu eser, edebiyat tarihimizde bir dönem romanı olarak iz bırakacaktır. Bundan eminim" Alev Alatlı "Ad semud Medyen"'den tanıdığımız Ahmet bu romanda, kendi topraklarında, kendi iklimi içinde boy atmaya, kendi "kimliğinin" peşinde yürümeye devam ediyor. Tıpkı elverişsiz şartlarda toprağı delip çıkmaya ve büyümeye ve kendi toprağıyla uyumunu sağlamaya çalışan dayanıklı ve kuvvetli bir ağaç gibi. Ağaç kendi toprağının ve ikliminin bereketini keşfe mecbur... Ahmet'e bahşedilen "sonsuz"u tanıma sevinci, acılarla, zorluklarla dolu bir dünyanın öteki yüzü... Ahmet'in sorgulayıcı, eleştirici ve sentezci kafası gelip geçtiği ve ulaşmak için can attığı kendi dünyasının, kendi kimliğinin bütün kurumlarını bir "imtihan bilinciyle" sorgularken kendine ait olanları bulup çıkarıyor ve yabancı olanları yeniden toprağa gömerken, kendisinin olanları bağrına basıyor... Kendi tarihimize, masonik düşünce ve teşkilatlanmaya, sufi ruhuna ve onun yeniden yapılanmasına "nev-i şahsına münhasır" yaklaşımlar getirirken sevgilerde, aşklarda, insan ilişkilerinde "doğru yol"u bulmaya çalışıyor.