Yedi Kapı; Tebrizli Şemseddin Efsanesi _{Tebrizli Şemseddin Efsanesi}

Şeyhim, yarenim, can yoldaşım Mevlanam!Eğer Allah seni bana yazmışsa, benden kaçışın yok! Lakin kader seni benden almışsa, inan ağlamaya lüzum yok!Gelinmez bir yola gidiyorumBaşımı kesip kör bir kuyuya atsalar, şah damarımdan oluk oluk kan kanımı akıtsalar, dokuz yurda tenimi lime lime dağıtsalar, çakal sürüleri vücuduma saldırsa Kırmazdı acılar beni, yorardı belki teni. Özümsün. Özümle ararım Mevlanam seni. Yemin ederim ki;Ölümümün, gözlerinin önünde olmasını isterdim. Gör ki;Aşk için ölmek ne demekmiş! Altı Alamut FedaisiAltı Kin Dolu AkılAltı Keskin KılıçBir Adam;Tebrizli Şemseddin!Ve Karanlık bir gece vaktinde, kıvılcımlar saçarak çarpışan Yedi KılıçVe o gecenin ardında açılan YEDİ KAPIVe o kanlı şahadete giden yol Sonrası Perde arkasıBir ölüyü, ölümle korkutacağınızı düşündüren şey nedir sizlere, Alamutun aciz uşakları? dediğinde, Haşhaşiler bunu beklemiyorlardı