Toplu Oyunlar 2

"Bir hiçliğin tam ortasındayken, bazen gözümüz birden birine takılır. Bir kalabalığın içinde, sokakta ya da bir otobüsün önünde..." 'Kendini Yazan Şarkı'nın ismi meçhul kadın kahramanı (metinde 'kız' diye geçiyor) söylese de bu sözleri, aslında hepimiz bir ucundan; belki bir nargilenin marpucundan, belki bir sevgilinin avucundan bırakılıvermişizdir 'hiç'liğin tam ortasına. Kimbilir, belki de aslolan 'hiçlik'tir de, biz beyhûdeliği baştan belli bir çabayla onu aşmaya; bizi 'hiç'liğin koyu gölgeli taraflarından kurtaracak bir limana yanaşmaya gayret ederiz göz yaşartıcı bir çabayla. Giderek ve eksilerek anlamını yitiren bir çaba olsa da bu; 'ne gerek' var demek yerine, nasılsa diri kalmış yanlarımızla beyhûdeliği besleyerek; hatta kimi zaman 'gösteri'yi uzatmak adına, çoktan kaybedilmiş bir kavgayı destekleyerek yürürüz kıyısında ırmakların. Irmakların kıyısında ismi meçhul bir kadın kahraman (metinde 'kız' diye geçiyor), bir tedirginliğin 'av sahası'nda gezinse bile, hayata ilişkin kaygılarının ve kuşkularının nafile olduğunu, herkesin vaktin bir merhalesinde çölün çağrısına yargılı bir kafile olduğunu hatırlayacaktır kulaklarındaki muhayyel 'vvalkman'den muhayyel bir 'göçtü kervan kaldık dağlar başında' ilâhisi dökülürken... "Bakın... Dün zaten ölüydüm... Şimdi, yeniden ölürsem hiçbir şey değişmiş olmaz. Oysa bir şey değişmiş olmalı... Hiç değilse bir kişi..."