Seyrimde Bir Şehre Vardım; Bir Tasavvuf Hikayesi _{Bir Tasavvuf Hikayesi}

Ey kendi zindânına, kendini haps eden kişi. Çıkmak vakti gelmedi mi? Kendini tanıma uğraşı bu kadar mı zor geldi? Kendilerini ateşten zincirlere vuranların haberleri ulaşmadı mı sana? Anahtar ellerinde, kendi kuşandıkları zincirlerin açılmasını bekleyenleri görmedin mi? Yaşadığın yere bu kadar mı yabancısın, bakmaz mısın etrâfına bu oluş ve bozuluş kim için? Kelimelere ne için yüklenmiş mânâlar, hangi mânâya ne için giydirilmiş libaslar? Şimdi kalk ve sâdece semâya, arza ve arasındakilere bak. Bak ki haber versinler sana semândan ve arzından. Bu haber sana ulaştı mı göreceksin ki her şey sana ayna ve kendini tanıdığın ölçüde tanıdık. Ve unutma her yönü haberci olandan düşmüştür unutkanlık.