İmkansız Özerklik; Türk Şiirinde Modernizm _{Türk Şiirinde Modernizm}

Sanatçının kendisine sorduğu sanat, toplum için midir, sanat, sanat için midir sorusuna verilen cevap, sanatçının özerk alanını kısıtlar. İkinci Yeni şiirine gösterilen dirençten yola çıkılarak eleştirel bir anlatı kurmayı amaçlayan İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm, 1950li yılların ikinci yarısında Türkçe edebiyatta yaşanan modernist dönüşümü anlamak için bu edebiyata verilen tepkilerin nedenlerini sorguluyor. İkinci Yeninin özerk bir şiir dili inşa etmesinin bu şiire gösterilen direncin asıl nedeni olduğunu iddia eden Yalçın Armağan, özerklik karşıtlığının hangi saiklerle ve nasıl şekillendiğini göstermeyi deniyor. Yazar, Türkiye modernleşmesinin ilk döneminden başlayarak, kendi hassasiyetleri nedeniyle, edebiyatın ve daha özelde şiirin özerklik karşıtlığı ile kendini var etmeye çalıştığını ileri sürerken, bu karşıtlığın inşası sırasında hangi taktiklerin geliştirildiğini inceliyor. İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm, İkinci Yeni üzerine çalışanların kendilerini 1950li yıllarla sınırladığı ve bu şiiri genellikle Batılı referanslarla anlamaya çalıştığı bir ortamda, İkinci Yeniyi Tanzimattan günümüze Türkiye modernleşmesine özgü hassasiyetler açısından yorumlamayı deniyor. Richard Rortynin Bizi olanaklı kılanlar neyi olanaklı kılmakta olduklarını bilemezlerdi sözüne bağlı kalarak , bugünün içindeki dünün ayrıştırılması ve bu sayede bizi olanaklı kılanın ne olduğunu göstermeyi hedefliyor.