Çöküşten Sonra

Sol, Sovyetler Birliği'nde yaşanan çöküşün ardından moral ve örgütsel bir dağınıklık yaşıyor. Reel-sosyalistlerin sosyalizm adına önerdikleri hayatın pek "parlak" şeyler içermediği herhangi bir kuşkuya yer bırakmayacak kadar net bir biçimde ortaya çıktı. Medya ise yaşananları sosyalizme mal etme çabasına etkin bir biçimde girerek "sosyalizm öldü, tek seçenek kapitalizm" imajını yerleştirmeye çalışıyor. Oysa yaşanan reel-sosyalizme çöküşten önce de eleştirel bakan kimi yazarlar, vardı, şimdi de var. Bunlar çöküşü ekonomide, politikada, kültürde halkın inisiyatifine çok az yer veren bir anlayışın yenilgisi olarak adlandırıyorlar. Ve asıl şimdş, özgürlükçü, feminist, ekolojik, dengeyi gözeten, insan merkezli bir sosyalizm için "gelecek" imkanlarının daha uygun olduğunu söylüyorlar. Bütün moral bozukluğuna rağmen bu "tarihsel şansa" dikkat çekerek, bizi, her şeyi "piyasa" ve "rekabete" indirgeyen "üretim" ve "tüketim" çılgınlığına düşmüş kapitalizme karşı insanların kişilik ve yaratıcılıklarının önündeki engelleri kaldıran, çıkardan değil "işbilirliği" ve "dayanışmadan" söz eden "sahiden yeni bir hayat" tahayyül etmeye çağırıyorlar. Şimdi yeni baştan başlamalıyız; adım adım kendi bedenlerimiz dışında hiçbir kalkana sığınmdadan. Keşfetmek, yaratmak ve hayal etmek gerekiyor. Bugün düş kurmak, kendi uyanışını görmek her zamankinden daha fazla gerekli. İnsanlığın bencilliğe ve iğrenç bir biçimde para peşinde koşturmaya mahkum olmadığına, sosyalizmin ölmediğine inanan birinin iddiasıdır bu. Bir dinozorun. Eduardo Galeano