Bilişsel Terapide Direncin Aşılması

Eser, psikoterapide direncin önemi hakkında kısa bir girişle başlıyor. Birinci kısımda yazar, psikoanalitik, davranışçı ve (geleneksel) bilişsel ekollerde direncin nasıl tanımlandığı üzerinde duruyor. Direnç kavramının, hem klinik hem de teorik modeller çerçevesinde ele alınması gerektiğini vurguluyor. Davranışçı ekolde 'direnç' olarak adlandırılan olgunun, dinamik modelde 'regresyon/gerileme' olarak adlandırıldığını ifade ediyor. Ayrıca regresyonu, zaman zaman tedavide ulaşılmak istenen hedeflerden biri olarak açıklıyor. Yazar bu kısımda, 'teknik direnç' olarak adlandırdığı ve sadece bilişsel modele özgü direnç unsurlarına da değiniyor. İkinci kısımda, anlaşılma, öz-tutarlılık, şematik direnç, ahlaki direnç, mağduriyet direnci, riskten kaçınma ve kendini sabote etmeden oluşan direncin 7 boyutunu tanımlıyor. Sayılan bu maddeler, yazarın ortaya koyduğu 'bilişsel terapide direnç modelinin' temel boyutlarını oluşturuyor. Üçüncü kısımda ise yazar, karşı aktarım konusuna değiniyor. Karşı aktarımı doğuran farklı şematik yapıların ve karşı aktarımın; tedavi edilen farklı hasta gruplarıyla nasıl etkileşeceğini ele alıyor. Terapistin kendi karşı aktarımını yatıştırmada bilişsel terapiyi nasıl kullanacağı ve aynı süreç içinde hastaya nasıl yardımcı olacağı konuları da ayrıca inceleniyor. Bu kitapta, bilişsel terapi teorisi ile diğer modellerin teorik alt planları arasındaki boşluk önemli ölçüde doldurulmaya çalışılmaktadır. Dolayısıyla bu kitap, hemen her psikiyatri ekolündeki klinisyenleri ilgilendiren bir eser olma özelliğine sahip.